O książce: rok / U progu gabinetu pediatry zamarzam, bo jakby mnie oblano wrzątkiem. Trudno jest oddychać z niezrozumiałego zawstydzenia. Czy lekarz w pracy ma zamiar się kochać? Poważnie? Cofam się o krok i już mam wyjść, gdy słyszę męski baryton, od którego przechodzę gęsią skórkę. „Kochanie, dzisiaj to nie wyjdzie”. Obiecałem żonie, że będę w domu. – A ty zostawisz swoje dziecko w spokoju… żeby się samotnie nudziło? - Allahu, nie zaczynaj. Chodźmy tu raz, a ja pójdę. „OK, tylko szybko” – mówi słodko dziewczyna. - Niedługo będę miał pacjenta. Zaciskam dłonie i przyciskam dziecko bliżej siebie. NIE. Nieprawda! To jest głos mojego męża. Mój Andrzej.